کلینیک فیزیوتراپی برناگر
ضرورت فیزیوتراپی پس از سکته مغزی
سکته مغزی پس از بیماری های عروق کرونری قلب و انواع سرطان، سومین عامل مرگ و میر در جهان است.
سکته مغزی شایع ترین بیماری مغز و اعصاب که سبب اختلال در حرکت می شود.
سکته مغزی همچنین یکی از مهمترین دلایل بروز ناتوانی حرکتی به خصوص در سالمندان است.
درمان فیزیوتراپی سکته مغزی بر اساس ارزیابی بیمار برای هر بیمار منحصر به فرد است.
انعطاف پذیری سیستم عصبی پس از سکته مغزی هدایت شده بنوده و تحت کنترل قرار ندارد.
فیزیوتراپیست خاصیت انعطاف پذیری سیستم عصبی بعد از آسیب را در جهت صحیح هدایت می کند.
فیزیوتراپی موجب بهبود انعطاف پذیری مفاصل و جلوگیری از کوتاهی های عضلانی و خشکی مفاصل به علت بی حرکتی میشود.
فیزیوتراپیست به دلیل آگاهی از آناتومی عضلات اندام های فوقانی، تحتانی و تنه نقش مهمی در تنظیم یک برنامه درمانی موثر دارد.
فیزیوتراپیست با شناختی که از کل مفاصل بدن و نوروفیزیولوژی دارد، وضعیت های صحیح ایستادن و راه رفتن و جلوگیری از سقوط را به بیمار آموزش میدهد.
آموزش های غلط سبب ایجاد الگوهای حرکتی ناصحیح شده و در نهایت موجب اختلال در میزان بهبودی و کیفیت آن می شود.
فیزیوتراپیست با آموزش تمرینات عملکردی با توجه به شرایط بیمار باعث به کارگیری مفاصل بیشتری در یک عمل خاص شده و به تدریج با پیشرفت بیمار، سرعت تمرین و سطح تمرینات افزایش می یابد.
ارزیابی قدرت عضلات و اندام ها به صورت فعال، به فیزیوتراپیست این امکان را می دهد که با توجه به وضعیت بیمار، تمرینات مناسب برای وی را طراحی کند.
در اغلب موارد ترمیم و بازسازی مغزی پس از آسیب مغزی، از یک الگوی هدف مند پیروی نمی کند و گاهی با ایجاد پدیده ای بنام اسپاستیسیتی الگوهای غلطی را در اندام ها بوجود می آورد، فیزیوتراپیست با آگاهی از این مسائل از همان ابتدای درمان تا حد زیادی این حالت نامناسب را کنترل می کند.
کلینیک فیزیوتراپی برناگر