حرکات ورزشی تنها در صورتی باید صورت انجام شود که باعث درد یا افزایش آن نشوند. با تمرینات فیزیوتراپی گردن ابتدایی کار خود را شروع کنید. وقتی این حرکات بیش از حد ساده شدند، فیزیوتراپیست حرکات اصلاحی گردن پیشرفته تری را به برنامه شما اضافه می کند.
با بالا رفتن سن، استخوان ها و غضروف های تشکیل دهنده ستون فقرات و گردن به تدریج دچار فرسایش می شوند و باعث ایجاد آرتروز گردن می گردد. تغییرات ایجاد شده در این حالت شامل موارد زیر است.
- از بین رفتن سطح آب دیسک ها
عملکرد دیسک ها مشابه بالش هایی است که در بین مهره
های ستون فقرات قرار گرفته و حرکت هموار آنها بر روی یکدیگر را امکان پذیر می کند. با رسیدن به سن ۴۰سال، دیسک های ستون فقرات اکثر افراد به تدریج خشک شده و جمع می شوند. به این ترتیب استخوان ها در هنگام حرکت بیشتر با یکدیگر تماس داشته و به هم ساییده می شوند
- برآمدگی یا فتق دیسک
افزایش سن می تواند سطح خارجی دیسک های ستون فقرات را
تحت تاثیر قرار دهد. به این ترتیب اغلب در این شرایط ترک خوردگی بر روی استخوان ها ایجاد شده و این شرایط باعث مشاهده برآمدگی (فتق) دیسک می شود. این برآمدگی گاهی اوقات می تواند به کانال نخاعی یا ریشه های عصب در ستون فقرات فشار وارد نماید.
- زائده های استخوانی
از بین رفتن دیسک اغلب باعث تولید استخوان اضافی در راستای یک تلاش نامناسب برای تقویت ستون فقرات می شود. این زائده های استخوانی گاهی اوقات کانال نخاعی یا ریشه های عصب را گاز گرفته و به آنها فشار وارد می کنند
- سفت شدن رباط ها
رباط ها بافت های ریسمان مانند هستند که اتصال استخوان ها به یکدیگر را امکان پذیر می کنند. به هر حال، رباط های ستون فقرات می توانند با افزایش سن به تدریج سفت شده و باعث کاهش انعطاف پذیری گردن شوند.
- فاکتورهای ریسک
به غیر از عامل سن، فاکتورهای ریسک متعدد دیگر نیز می توانند احتمال ابتلا به آرتروز گردن را افزایش دهند. این فاکتورها به شرح زیر هستند:
. بی تحرکی و چاقی
. آسیب دیدگی قبلی گردن یا ستون فقرات
. جراحی قبلی گردن یا ستون فقرات
. آرتروز شدید
. لغزش دیسک
. حمل کردن مکرر وزنه های سنگین
کلینیک فیزیوتراپی برناگر